sesi merapu 1

bintang...
umpama semangat diriku...
ada kala wujud...
ada kala ia tiada....

bulan...
umpama kekuatanku...
ada kala ia penuh...
dan ada kala ia tiada...

bulan dan bintang....
hanya cantik dipandang dari jauh...
bla didekati...ianya hodoh...
umpama diriku... yg nampak kuat...
tapi dri sebenarku...
tiada sapa yg tahu....

matahari...
terbit n terbenam...
membawa cahaya datang n pegi...
umpama diriku...
tersenyum dan menangis...
membawa kedukaan n kegembiraan...

apa yg berlaku ari nie...
x kn kubawa untuk esk...
sbb diri ini matahari....

kisah kecik2

zra tb2 teringtkan waktu kecik2....dibelai n dimanja oleh ayah....waktu g sek....menangis seminggu kat sek sbb kn tngl ngn ayah....x mau bljr....n hanya tau menyusahkan ayah....nie masih sek rendah....lepas dapat kptsn UPSR zra dapat masuk sek yg boleh dikatakan di alangan dak pandai2...yer lah...zra nie kn bkn dak yg pandai....

masuk zaman persekolah menengah...zra masih lg diantar n diambil aah...walau ada bas pun...sampai smua owg gelar zra ank bapak...nk wat cam ner....mmg dah ank bapak...hihihi.... tp masuk jer form 3...zra dah pandai wat bukan...bual2 ngn lelaki, jalan2 kat bandar, n dah mula bersosial....tp ttp dalam pantauan ayah...dapat result...teruk...kena marah..

masuk form 4 kat sek yg sama...zra dah makin nakal...tp masih mementingkan bljr...lbh dai sebelumnya....sbb x mau hampakn ayah...result kuar..ok...lbh ok dari PMR...tp x kemana pun...sambung form 6....n bljr...n keadaan berubah..akn x ok...

n sekarang zra kat UTM...menyambng pelajaran....n ok x ok lah kat sni...

kesimpulannya...zra asyk susahkan ayah..
AZURA HANIZA syg AYAH!!!!